پیوند «تمثیل و نماد» با تکیه بر پیامبران در شعر فاضل نظری

 «تمثیل و نماد» هر دو تصویرگر حقایق نامرئی و پنهان­اند. این دو شیوه­ی بیان، میان جهان مرئی و نامرئی پیوند برقرار می­کنند. بهره‌گیری از بیان کنایی و غیرمستقیم به جای بیان مستقیم، حضور تصاویر درخشان و کاربرد مناسب‌ترین واژگان، حتی وجود ایجاز، زمینه را برای حضور «تمثیل و نماد» در شعر فاضل نظری فراهم می­آورد. این مقاله با تکیه بر حضور پیامبران در عرصه­ی شعر معاصر، به بررسی بعد تمثیلی – نمادین پیامبران، در چهار مجموعه شعر (اقلیت، آن­ها، گریه­های امپراتور و ضد) از فاضل نظری، به شیوه­ی اسنادی – کتابخانه­ای با رویکرد تحلیلی – توصیفی پرداخته است. در پایان نشان می­دهد که از میان پیامبران، حضرت یوسف (ع) از خصیصه­ها و موتیف­های شعر فاضل نظری است.